บ่ายๆ เย็นๆ อยากดูหนัง ก็ร่อนไปยังพารากอน เนื่องจากมีบัตรฟรี (อีกแล้ว) ไปถึงก็ค่อนข้างเย็นล่ะ คนซื้อตั๋วก็เงียบเหงา พอแถเข้าไปถามรอบฉาย เขาก็บอกว่า มีเรื่อง A Christmas Carol (3D) กำลังจะฉายพอดีเพ่ เอาเปล่า เราก็ถามว่า บัตรฟรีมันดูหนัง 3D ได้เหรอ เขาก็บอกว่า ได้พี่ แต่ต้องเพิ่มเงิน
อ้าว ได้ยินงี้ก็สวย เอาซะเลย ….. คือจริงๆ แล้วบัตรฟรีเนี่ย มันสามารถดูหนังได้หมดทุกอย่างแหละ เพียงแต่ว่าต้องจ่ายค่าส่วนต่างเอง (เขาเรียก upgrade) ก็ประหยัดไปได้แยะนะ เพราะหนัง 3D ปกติมันจะสองร้อยกว่าบาท ใช้บัตรฟรีแล้วจ่ายส่วนต่างอีกร้อยกว่าบาทก็เข้าไปเสพหนังได้แล้ว อันนี้ขึ้นกับคนขายด้วย อย่างรอบก่อนๆ ไปถามมันก็ตอบว่า “ไม่ได้” ลูกเดียว ไอ้แบบนี้คือไม่มีหัวการค้า แต่พนักงานคนที่เจอคนที่ว่านี้เขาพยายามหาเงินเข้าโรงให้มากที่สุด ก็น่าชื่นชมเขาเหมือนกัน คือไม่ใช่ว่าสักแต่ขายไปวันๆ แต่ต้องคิดด้วยว่า ทำไงให้ลูกค้าจ่ายเงินให้เขาเพิ่มได้ แม้จะมีบัตรฟรีก็เหอะ แล้วลูกค้าก็ได้สิ่งดีๆ ด้วย
A Christmas Carol (3D) เป็นเรื่องราวย้อนยุค แถวๆ อังกฤษประมาณ 100 ปีก่อนมั้ง (เดาเอา) ภาพสวยคมชัด ดูด้วยแว่น 3D แล้วก็มีระยะชัดลึกชัดตื้นอีกด้วย แต่ถ้าเอาจริงๆ ผมว่าดูเป็นดิจิตอลก็พอ ไม่ต้อง 3D ก็ได้ เพราะมันก็ไม่ได้โชว์ 3D อะไรนักหนา แค่ดิจิตอลเฉยๆ ก็ได้ภาพที่สบายตาแล้ว
มีข้อสังเกตอย่างคือ เขาฉายหนังตัวอย่างเป็นดิจิตอลหมดเลย ดูสบายตาจริงๆ (บางคนก็ดัดจริต บอกว่ามันใสไป …..เฮ้อ ก็ช่างแม่มันเหอะ มีงี้ให้ดูก็เสือกอยากดูแบบฟิล์ม) ดังนั้นเลยได้ดูหนังตัวอย่างอวตารแบบ 3D ดิจิตอลด้วย โอ้ย ภาพสวยโคตร
A Christmas Carol (3D) เหมือนเ็เป็นเรื่องให้เด็กดู แต่บางฉากก็โหดซะไม่มี มีผีโผล่มาน่ากลัวพอควร ก็น่าจะสร้างให้ผู้ใหญ่ดูมากกว่า แต่ทำเนื้อเรื่องให้มันหลอนๆ มึนๆ ภาพสวยๆ เข้าว่า เอาว่ามันก็ไม่ได้สนุกอะไรมากนัก แต่ถ้าจะชื่นชมการทำ 3D และภาพสวยใส ก็ถือว่าโอเค
ถ้านับจากเบวูฟแล้ว A Christmas Carol (3D) ก็ถือว่าเป็นหนัง 3D ที่ทำได้ดีเรื่องหนึ่งครับ (เรื่องก่อนหน้านี้ที่ผ่านมาทั้งหมดไม่นับนะ เพราะมันไม่ใช่ 3D ดิจิตอลแท้ๆ แบบสองเรื่องนี้)
😀