พาเด็กไปสอบที่ราชมงคล คลอง 6

สนามบอลของมหาลัย ... แต่พอเลยจากภาพนี้ไปตรงประตูทางเข้า จะพบกับนักเรียนล้านเจ็ด รอรถกันอยู่

 ... หลังจากสอบเสร็จเกือบห้าโมงเย็น เดินมาหน้า ม. ก็พบกับนักเรียนที่จะกลับจำนวนเป็นร้อยยืนรอรถอยู่ แล้วกูจะกลับยังไงละเนี่ย เพราะจริงๆ บ้านเราใกล้แค่นี้เอง จากคลอง 6 ไปคลอง 4 นี่ แท๊กซี่ยิ้มเลย ไปง่ายมาก ปัญหาคือมันไม่มีแท๊กซี่นะสิ ถึงมีคนก็โบกตัดหน้าไปหมด....

ดีว่าตอนบ่ายเดินสำรวจเส้นทางมาแล้ว ซอยตรงข้าม ม. คือซอยใหญ่ ตอนบ่ายไปเดินแล้วไปนั่งเล่นเน็ทคาเฟ่ตรงนั้นมาแล้ว ก็จำได้ว่ามันจะมีแท๊กซี่หลงๆ วิ่งมาหลายคันเหมือนกัน ...ดังนั้นพอหมดหวังจากการเรียกรถหน้า ม. เราก็ใช้วิชามารเดินย้อนศรมาตามซอยตรงข้าม ม. นั่นแหละ

เดินมาได้ไม่นานก็มีแท๊กซี่จริงๆ ด้วย มาสองคันซ้อนเลย คันแรกมีนักเรียนโบกตัดหน้าไป ก็ไม่ว่ากัน เหลืออีกคันให้กูก็ละกัน พอขึ้นรถได้บอกทางกับคนขับ แกก็ยิ้มตามคาด เพราะว่ามันใกล้ซะขนาดนั้น ... 

และมีเรื่องน่าเศร้าคือ ระหว่างทางจาก ม. ไปยังถนนใหญ่ รังสิต-องครักษ์ พบนักเรียนหลายคนเดินเท้าเอากันดื้อๆ จากหน้า ม. มาถนนใหญ่ เห็นแล้วน่าสงสารจัง ถ้าผมมีรถส่วนตัวคงจอดรับไปด้วยแล้ว ฮือๆ ...คือจะว่าซวยก็ว่าได้ที่ต้องมาสอบที่ ม. นี้ เพราะว่าอยู่ไกลมากจากเมือง (แต่ใกล้สำหรับผม) การเดินทางถือว่าลำบากมาก แต่เอาไงได้ล่ะ สอบก็คือสอบ สอบที่ไหนก็ต้องไป เพื่ออนาคตละนะ 😀

Posted in บ่นอะไรไปเรื่อย.